Er zijn een aantal thema’s die vaak terug keren als het gaat om een traumatische bevalling. Een
van de meest voorkomende redenen is het gevoel niet echt moeder te zijn geworden, vooral na
een medische of ingrijpende bevalling.
Het gevoel hebben geen echte moeder te zijn
Veel vrouwen hebben na een heftige medische bevalling het gevoel dat ze gefaald hebben of
zelfs dat zij niet degene waren die beviel, maar dat hun baby door hun zorgverleners werd
gehaald. Dit kan ervoor zorgen dat ze blijven hangen in het idee dat ze geen echte moeder zijn
geworden of niet verdienen om moeder te zijn van hun baby.
Behalve het gevoel vervreemd te zijn geraakt van het moederschap zelf, heeft ook de bevalling
op nog andere manieren invloed op het leven van deze vrouwen. Voor sommigen is de baby
onbedoeld een pijnlijke herinnering aan die heftige ervaring.
Je baby als herinnering aan je traumatische bevalling
Als je liever niet terugdenkt aan je bevalling, misschien was dit wel een van de meest
ingrijpende ervaringen uit je leven, kan dag in dag uit zorgen voor ‘het product’ van die ervaring
ontzettend zwaar voelen.
Iedere keer dat je naar hem of haar kijkt word je geconfronteerd met jouw bevalling. Misschien
geef jij (bewust of onbewust) haar wel de schuld van wat jou is overkomen.
Deze continue confrontatie met jouw bevalling kan leiden tot blijvende spanning en stress. En
wanneer jij voortdurend gespannen bent, wordt het steeds lastiger om echt te kunnen
ontspannen.
Ontspanning lukt je niet meer
Je ontspannen voelen is cruciaal om ergens plezier aan te beleven en juist dit kan ontzettend
lastig zijn na een traumatische bevalling. Sommige vrouwen hebben het idee alsof zij onder
hoogspanning staan, altijd stress ervaren, anderen omschrijven dit als altijd ‘aan’ staan, weer
anderen beschrijven dit alsof zij intern altijd iets moeten doen.
Het gebrek aan ontspanning kan net zoals bij jouw eerste ontmoeting met je baby ertoe leiden
dat voor haar/zijn zorgen niet meer natuurlijk of liefdevol aanvoelt maar als iets wat moet
worden gedaan.
Je baby voelt als een verplichting
Het gevoel dat je ervaart wanneer je jouw baby voor het eerst in de ogen kijkt, blijft bij je. Na
een vlotte, positieve bevalling en de eerste ontmoeting met je kindje overheerst liefde. Het
verlangen om voor dat kleine mensje te zorgen, no matter what. De roze wolk waarop je zweeft.
Na een traumatische bevalling is dit heel anders. Uitgeput en gebroken wordt plotseling jouw
baby in je armen gelegd. De eerste ontmoeting gaat vaak gepaard met hele andere gedachten:
‘Wat moet ik hiermee?’ ‘Wat nu?’ ‘Is deze echt van mij?’ Deze gedachten blijven hangen en
vanuit dit soort emoties kan het zorgen voor jouw kind voelen als een last. Een verplichting. En
niets wat moet, is leuk, toch?
Alles moet nu perfect na de slechte start
Ook dit komt veel voor: de slechte start van jouw kindje moet koste wat kost goed gemaakt
worden. In de praktijk betekent dit vaak dat de baby geen moment uit het zicht of armen van
mama mag zijn. Alles wat gecontroleerd kan worden, moet absoluut worden gecontroleerd en
de baby mag niet aan iemand anders toevertrouwd worden (zelfs niet aan de partner…).
Borstvoeding moet slagen. Alles moet perfect lopen, wat natuurlijk onhaalbaar is, met alle
falende emoties en frustratie die daarbij komen kijken.
Je kunt hulp zoeken
Als al deze negatieve gevoelens gekoppeld zijn aan het moment dat jij moeder werd, is het
begrijpelijk dat jij geen plezier beleeft aan het moederschap. Maar weet dat het nooit te laat is
om hier verandering in te brengen. Het moederschap hoeft geen last te zijn. Je kunt hulp
zoeken, herstellen van jouw traumatische bevalling, en leren genieten van jouw kindje zoals jij
graag zou willen.